Modelautoforum.nl

Weer een stukje text en foto's om duimen en vingers af te likken.....

Je zou het oneerbiedig een M-pakket-, S-Line- of AMG-Optik-versie kunnen noemen van de LeMans: het uiterlijk van de sportiefste versie maar zonder het te zijn...
Niettegenstaande een interessante wagen in de Muscle Car-historie.
Bijzonder leerrijk stukje tekst

Wederom bedankt heren, voor de toffe reacties op mijn vorige update .

Deze keer heb ik weer een oude update van onder het stof gehaald, en wat herwerkt.
Herwerkt wil zeggen : meer achtergrondinfo & foto's.

Het gaat om de Fairlane, op pagina 4 van m'n topic. Zoals steeds, een voorsmaakje .


De volgende update wordt 'n dubbelupdate, uit de GM-stal. See ya .

mooie update.
Wel een mooi detail dat de koplampen ok zichtbaar kunnen zijn bij de Charger

Heel mooi kleurtje! Bordeaux rood

Ik had jullie een dubbelupdate beloofd, dus hier is ie dan :

1) de "Forest green" metallic 1966 Oldsmobile Cutlass 442 (Highway 61)
2) de "Silver Mist" metallic 1966 Oldsmobile Cutlass 442 W-30 (Highway 61)

De 4-4-2 was een optiepakket voor de Cutlass, met als doel het op te nemen tegen de immens populaire Pontiac GTO.
In feite was de Cutlass 442 Oldsmobile's eerste echte Muscle Car. Het was tevens de duurdere luxe versie van de F-85.
Deze eerste generatie 442's werden gebouwd van 1964 t/m 1967.


Men had de keuze uit 2 beschikbare motorpakketten :

1) het L78-pakket bevatte een 400 C.I. V8-krachtbron, met viervoudige Rochester-carburatoren. Deze standaardmotor
was goed voor 350 pk, en was reeds een jaar eerder geïntroduceerd.


2) het L69-motorpakket bevatte eveneens de 400 C.I. V8-krachtbron, maar met driedubbele, tweevoudige Rochester-
carburatoren. Deze configuratie, goed voor 360 pk, was enkel in 1966 beschikbaar.
1966 was ook het eerste jaar voor de W-30 optie, die zich kenmerkte door een luchtcirculatiesysteem met extra grote
luchtfilter, een configuratie die reeds in de late jaren 50 werd aangeboden. Om plaats te maken voor de luchtslangen,
werd de batterij trouwens verplaatst naar de immense kofferbak. Van de Cutlass 442 W-30 zijn er maar 151 gebouwd.



De ventilatieopeningen voor de W-30 bevonden zich in 2 uitsparingen in de voorbumper (de linkse wagen). De voorkant
kenmerkte zich tevens door de vierkante, direct naast elkaar geplaatste koplampen (bij de opvolger uit 1967 zat er een
kleine uitsparing tussen de lampen). Van het model van '67 volgt er later nog een update.

Geen verschillen wat betreft de achterkant. De dubbele uitlaten waren eigen aan de Cutlass.

De achterkant kenmerkte zich ook door het charmante knikje in de taillelijn.



De "Red Line" banden droegen bij tot de aantrekkelijkheid van de wagen.



De wagen had voor het eerst een ronde snelheidsmeter. Voorheen was deze breed uitgesmeerd over het dashboard.
Veiligheidsgordels waren in die tijd kennelijk nog niet verplicht.


De 442 droeg slechts bij tot 10% van de totale verkoop van de Cutlass-modellen.


De Cutlass 442's stonden voor overvloedig vermogen, extra comfort, uitstekende wegligging & aangenaam rijgedrag,
gekoppeld aan een allesbehalve buitensporig prijskaartje. Desondanks dit alles was het de Toronado die quasi alle
Oldsmobile-aandacht naar zich toetrok. Toch hield de sportievere 442 goed stand.


Highway 61 heeft er, wat mij betreft, echte pareltjes van gemaakt .


De volgende update wordt wederom een wagen die de Pontiac GTO het vuur aan de schenen moest leggen .

Tot dan .

Om nog even terug te komen op de vorige update, moet ik toegeven dat deze 442's niet echt de meest in het oog springende
modellen uit de Oldsmobile-catalogus zijn, zeker als je ze vergelijkt met die van de volgende, 2de generatie. Toch vind ik ze
best te pruimen, en hebben ze derhalve steevast een plaatsje in mijn collectie.

Ik had al een tipje van de sluier gelicht wat betreft de volgende update ... nou, hier is ie dan. De wagen die ik jullie graag had
willen voorstellen, is de "Marina blue metallic" 1966 Chevrolet Chevelle SS 396 (ERTL Authentics/Supercar Collectibles, 1 of 504).
Dit model was oorspronkelijk bedoeld als gezinswagen voor de middenklasse. Door z'n grote vermogen was de auto echter meer
iets voor de sportieve rijders. Zo werd ie, totaal onbedoeld eigenlijk, een concurrent voor de dat jaar immens populaire Pontiac
GTO (die eveneens plaats bood aan een volledig gezin).


De Chevelle was volledig hertekend, in vergelijking met z'n voorganger uit '65. De wagen was minder hoekig, met meer vloeiende
contouren. Het Super Sport-model kenmerkte zich door de licht glooiende ruiten, en het ontbreken van de middelste raamstijlen.


De Super Sport kreeg standaard de toevoeging '396' mee, vanwege het aantal Cubic Inches. In vergelijking met z'n voorganger, was
het vermogen van de standaard 396 C.I. "Big Block" V8-motor teruggebracht, van 375 naar zo'n 325 pk. Wie echter koos voor de L34
Turbo Jet-optie, had liefst 360 paarden te zijner/harer beschikking. Bijna 1/3 van alle verkochte SS 396-modellen hadden trouwens
deze optie.

De kwartmijl deed deze Chevelle in 14,4 seconden, maar toch reed je in 6 seconden al 100 km/u.


De voorkant kenmerkte zich door de dubbele 'S' in het midden van de brede, nieuwe radiatorgrille, waarvan de zwarte strippen de
trendsetter waren voor toekomstige frontpartijen. De gesimuleerde, licht verhoogde (en functieloze) luchtspleten in de motorkap,
waren een detail dat het sportieve uiterlijk van de wagen wel ten goede kwam.


Opvallende kenmerken aan de zijkant van de wagen waren het lage, sportieve profiel (hoewel ie toch hoog op de wielen staat), de
glanzende sierlijsten rond de wielkuipen & de zijdelingse dorpels.



De achterkant tenslotte kenmerkte zich door de verzonken achterruit, alsook de uitpuilende spatborden.


Luxe stond ook hier weer centraal (let ook op het enorme stuurwiel). De toerenteller bevond zich tevens onder het dashboard.


Het rij- en remgedrag waren niet altijd om over naar huis te schrijven (hoewel men bij Chevrolet het tegendeel beweerde, doordat
de auto was voorzien van een stijvere vering & schokdempers). Met 72300 gebouwde exemplaren bleek er geen vuiltje aan de lucht.



De basis-Chevelle was nu een echte, grote "Big Block" Muscle Car, en het beste moest dan eigenlijk nog komen...


Volgende week volgt er iets volledig anders .

Grtz

Prachtige Amerikaan weer, met name het interieur is erg realistisch. Ook het verslag is prima

Heerlijk leesvoer Het blijven mooie "slagschepen" om te zien

@ Ricardo & Ferrarifan, bedankt voor de immer leuke reacties .

Zoals aangehaald in m'n vorige update, stel ik jullie iets volledig anders voor, nl. een wagen die enkel onder
de motorkap Amerikaans is : de 1962 AC Shelby Cobra 260 Roadster (Exoto, uit de Racing Legends-serie).
De wagen is gespoten in het prachtig metallieke "Pearl yellow" .


De Cobra is in feite een Engelse AC Ace, die door de Texaanse coureur Carroll Shelby werd voorzien van een
"Small Block" Ford V8-motor. Shelby had als droom een snelle & compacte sportwagen te bouwen, een auto
met een zo groot mogelijke motor, geplaatst op een zo licht mogelijk chassis.
AC (wat staat voor AutoCarrier) bracht de uitkomst, toen in 1961 de fabricage van de voorheen ingebouwde
kleine Bristol 2-litermotoren werd gestaakt. De Ford-motor was qua volume niet ruimer of zwaarder dan de
motoren van Bristol, maar had wel 2 x zoveel pk's.
Carroll Shelby wilde de AC's wat meer pit & uitstraling geven. Zodoende verlieten er in '62 motorloze (links
gestuurde!) AC's de Engelse fabriek, om verscheept te worden naar het zonnige Santa Fe, Californië, alwaar
Shelby de wagens de naam gaf die ie reeds lange tijd voor ogen had : de Cobra was geboren.




Het prototype werd voorgesteld bij Ford zelf, in Dearborn, maar de officiële tentoonstelling vond plaats in
New York. Al snel volgde er een bestelling van 2 x 100 wagens (eerst een pre-serie van 100 st., nadien nog
eens 100 extra wagens). Er werd uiteindelijk afgeklokt op 260 wagens, incl. het prototype.
Ondanks z'n afkomst, kon de Cobra alleen in de VS gekocht worden. Pas vanaf 1964 werd de wagen ook in
Engeland te koop aangeboden.



Enkel de eerste 75 wagens hadden een 4,2-liter (260 C.I.) motor van Ford, daarna werd de originele motor
vervangen door een 4,7-liter (289 C.I.). De kleinere 4,2-liter was goed voor 264 pk. De wagen was, voor die
tijd, sensationeel snel (van 0 naar 160 km/u in zo'n 14 seconden).
Interessant weetje : oorspronkelijk wilde Shelby Chevrolet-motoren inbouwen, maar dat idee stuitte op een
'njet' van General Motors. Door de Ford-motoren moest de achterophanging aangepast worden, om het grote
koppel van de V8 de baas te kunnen. Het chassis was ook niet berekend op zulke krachtige motoren, vanaf
1963 werd het chassis hieraan aangepast.

Let ook op de waanzinnige details in het motorblokje .

De wagen was in eerste instantie bedoeld om ingezet te worden in de nationale racekampioenschappen, om
het daar op te nemen tegen de toen almachtige Chevrolet Corvettes.
De stoer ogende carrosserie was van aluminium, die rustte op een "light weight" buizenframe. Dit zorgde voor
een erg lichte tweezitter (950 kg), met het nodige acceleratievermogen & een goede wegligging.

Een aantal uiterlijke kenmerken bleef behouden, zoals de grote draadspaakwielen.


Het interieur kenmerkte zich door het houten stuur en de bonte verzameling aan klassieke metertjes. Kortom,
een vrij basic interieur voor de echte sportautofreaks.



In 1962 werden de wagens nog verkocht als AC Cobra. Pas in '63, toen de wagens uitgerust werden met 7-liter
"Big Block"-motoren, kregen ze de naam Shelby American Cobra.
Carroll Shelby wilde een auto waarmee ie alles & iedereen kon kloppen. Het resultaat is bekend : één van de
waanzinnigste wagens uit de geschiedenis van de automobiel. En Shelby wilde meer... Maar da's voor 'n andere
keer.



Ik tracht volgend weekend een ouwere update van extra tekst & foto's te voorzien. Tot kijks .

Prachtige aanwinst Sven !

De legende gaat dat Caroll maar 1 Shelby Cobra had om op autobeurzen te tonen, en dat hij daarom telkens in een andere kleur werd gespoten,
om de indruk te wekken dat er reeds meerdere exemplaren afgewerkt waren. Daarom "The First Painted Cobra !"

Ik heb hetzelfde model, en dat is 1 van de absolute pronkstukken van mijn collectie. WAT een details !
Zeker toen ik na lang zoeken uiteindelijk te weten kwam dat mijn exemplaar een kleur-tester was op de "Nürnberg Spielemesse".
(en na afloop eigenlijk had moeten vernietigd worden) Dus met recht zelf een "First Painted Cobra"

Kijk hier maar effe http://www.modelautoforum.nl/viewtopic. ... 8&p=481568.

Indrukwekkend model. prachtige details en afwerking. Het stukje geschiedenis is ook weer lekker geschreven. Wat staan die spaakwielen fraai onder de auto

Een icoon uit de automobiele geschiedenis, deze Cobra.
Hoewel de 427's bruter ogen, vind ik een 260 in deze oerversie misschien wel de mooiste versie...

Bij ons in het dorp heeft een tijdje een garage voor motortuning van Amerikaanse wagens gezeten. Daar stond ook vaak een grijze Cobra met zwarte striping. Wát een ding was dat en wat een machtig geluid ook als hij langs kwam rijden. Ik vind het nog steeds een van de bruutste Amerikaanse auto's ooit!

Jij hebt niet stil gezeten. Mooie updates!