Modelautoforum.nl

Leuke set met die GTI's!

Mooi die box van 30 jaar GTI.

Die box bekijkende vind ik toch wel dat de 208 GTI nooit echt het charisma van de 205 GTI zal evenaren, het is wat te "geforceerd"...
Al zou ik graag wel een "echte" 208 Rallye opnieuw in de catalogus zien verschijnen, met een bereikbare aanschafprijs voor de sportieve bestuurder...

Dat zou ik ook wel willen. Hoogtoerig torretje er in, laag gewicht en gaan

Leuke box set van de Peugeot GTI 205-208.
Ben wel benieuwd van welke fabrikant die Peugeot 308 modellen zijn?

Dutch F1 fan schreef:Leuke box set van de Peugeot GTI 205-208.
Ben wel benieuwd van welke fabrikant die Peugeot 308 modellen zijn?

Deze zijn van Norev.

Terug een nieuwe in me collectie,de Alpine Le Mans Danielson in schaal 1/18 van OttoModels.

De Renault Alpine GTA en de daaropvolgende A610 was een sportieve coupe auto geproduceerd door de Renault in handen Franse fabrikant Alpine tussen eind 1984 en 1995. De auto onderging een grondige facelift in 1991, die ook toen de naam werd veranderd in A610.



Eerste generatie,

Het was de eerste auto door de Alpen gelanceerd onder Renault eigendom (hoewel Alpine waren aangesloten bij Renault voor vele jaren, met zijn eerdere modellen met behulp van vele Renault onderdelen). Het effectief het ontwerp van zijn voorganger, de bijgewerkte Alpine A310 , het bijwerken van die auto silhouet met modern design features zoals-body geïntegreerd bumpers en een driehoekige C-stijl met grote achterruit. Het gebruikt de PRV V6 motor in een motor achterin lay-out, met uitgebreid gebruik van polyester kunststof en glasvezel voor het lichaam panelen waardoor het aanzienlijk lichter en sneller dan rivalen zoals de Porsche 944 . Het was een van de meest aerodynamische auto's van zijn tijd , de atmosferische versie behaalde een wereldrecord 0,28 Cw-waarde in zijn klasse.De GTA naam, gebruikt om het hele scala van deze generatie te duiden, staat voor "van Grand Tourisme Alpine", maar in de meeste markten de auto werd de markt gebracht als de Renault Alpine V6 GT of als de Renault Alpine V6 Turbo.In Groot-Brittannië werd het verkocht gewoon als de Renault GTA, zoals Sunbeam (en dan Chrysler / Talbot ) werd met behulp van de " Alpine "badge sinds de jaren 1950.

In plaats van te worden gegoten in een enkel stuk als voor de voorgaande A310, werd de nieuwe Alpine's lichaam gegoten in een groot aantal kleine afzonderlijke panelen.Dit vereist een grondige herziening van de Alpine plant, waardoor alleen het zandstralen machines intact. De auto was aanzienlijk efficiënter te produceren, met de tijd die nodig is om een afgewerkt auto daalt 130-77 uur bouwen -. Nog een lange tijd, maar acceptabel voor een kleinschalige bijzondere car De PRV-motor in de natuurlijk aangeblazen model was identiek aan de versie die gebruikt wordt in de Renault 25 , een 2849 cc unit produceert 160 pk (119 kW). Ook verkrijgbaar was de kleinere (2,5 liter) turbocharged model. De centrale backbone chassis (met stempels voor Side Impact Protection) werd gebouwd door Heuliez en vervolgens overgebracht naar Dieppe -. Afgezien van het lichaam, de meeste van de auto werd uitbesteed aan diverse leveranciers Op het moment van introductie, de dagelijkse productie was tien auto's.Dit binnenkort aanzienlijk gedaald, zoals de iets minder dan prestigieuze Renault had een harde tijd in de sportwagen markt. De gemiddelde productie voor de zes volle jaar van de productie was net boven de 1000 per jaar, of net boven drie per dag.







Het eerste model geïntroduceerd was de V6 GT, waarvan de productie in november 1984 is ingevoerd, hoewel persfoto's werden uitgebracht in september 1984.De auto werd voor het eerst getoond op de 1985 Geneva Motor Show, onmiddellijk waarna het ging ook op verkoop.In juli 1985 de Europa Cup model verscheen; Deze limited edition model was bedoeld voor een single-make raceklasse en 69 auto's werden gebouwd (54 in 1985 en 15 meer in 1987).In september 1985 volgde de turbo model, dat de kracht van de PRV-eenheid tot 200 gestegen PS (147 kW). Op de 1986 Birmingham Show werd de rechter-aandrijving versie gepresenteerd en het Verenigd Koninkrijk de verkoop, zoals de Renault GTA, begonnen.

In het begin van 1987 verscheen een gekatalyseerd versie, met vijftien minder pk's. Dit betekende dat de Turbo eindelijk kon worden verkocht in Zwitserland, en later in andere Europese landen, zoals Duitsland en Nederland als ze goedgekeurd strengere wetgeving. Gekatalyseerde model hadden lagere gearing in de vierde en vijfde versnelling, om enigszins te maskeren zijn kracht tekort.In 1988 beschikbaar kwamen anti-lock remmen.Voor de 1989 modeljaar de Mille Miles versie verscheen. Met de niet-gekatalyseerde motor, dit model luidde een re-focus op de naam Alpine. De Renault-logo was verdwenen uit de auto, met een alpine-logo aan de voorkant en een grote "Alpine" print te zien zijn tussen de achterlichten. De Mille Miles, een gelimiteerde oplage van 100 auto's, ook gekenmerkt door een speciale donkerrode metallic paintjob, gepolijst aluminium wielen, en een grote slver grijze driehoekige streep met de Alpine "A" over de linkerkant van de voorkant.

In februari 1990 werd de gelimiteerde editie van Le Mans aangekomen, deze auto had een meer agressieve bodykit met polyester wielkuipverbreders en een een stuk voorzijde met kleinere koplampen. Wielen waren 3-delige BBS stijl geproduceerd door ACT, 8x16 "front & 10x17" achterzijde. Veel van deze veranderingen werden goedgekeurd voor de succeeeding A610. De reguliere V6 GT en V6 Turbo eindigde de productie in 1990, terwijl de Le Mans-versie bleef geproduceerd worden tot februari 1991. 325 van deze werden gebouwd in totaal. Ook in 1990, Renault werd gedwongen om de minder krachtige gekatalyseerd motor in auto's bestemd voor de binnenlandse markt te installeren, wat leidt tot gemopper onder Alpine liefhebbers over het verlies van de macht (tot 185 pk of 136 kW), terwijl de 25 Turbo sedan eigenlijk de macht kwam toen het werd gekatalyseerd. In reactie Danielson SA, een beroemde Franse tuner, creëerde een verbeterde versie van de Le Mans met 210 pk (154 kW).

Renault had een gefederaliseerd versie van de Alpine V6 Turbo gepland langs, maar de ontwikkeling langzaam verliep. Het Amerikaanse model had een uitstoot gereinigd motor met 180 pk (132 kW), grotere bumpers, en flip-up koplampen. Diverse crash verbeteringen van de veiligheid werden ook uitgevoerd. In 1987, echter, Renault trok zich terug uit de Amerikaanse markt. Tegen dan 21 pre-serie auto's waren afgewerkt. 12 van deze werden direct aan speciaal geselecteerde klanten verkocht door Alpine thuis.





De Alpine A610 was een coupe auto geproduceerd door de Renault in handen Franse fabrikant Alpine . Het werd in 1991 gelanceerd Vanwege een beperkt budget aan het begin van het project, heeft het uiterlijk verschilt niet veel van de GTA, en het ziet er heel vergelijkbaar met de VS GTA met zijn pop-up koplampen (dit werd verondersteld te zijn, omdat de Alpine, wanneer bekeken frontale sterk leek mid-80s versies van de Ford Sierra, maar de werkelijke reden daarvoor en de batterijen in de voorzijde was beter evenwicht gewicht tussen de voor- en achterzijde). Toch is het een compleet andere auto, delen alleen de ramen met de GTA. De basisbegrippen van alle Alpine auto's zijn er (bijvoorbeeld de achterste motor , en de stalen ruggengraat chassis dat alle Alpines sinds de A110 hebben gehad). De auto werd uitsluitend gebrandmerkt als een Alpine, zoals het koppelen van Alpine en Renault samen (eerst als Alpine-Renault dan Renault-Alpine) leek af aan de sportieve uitstraling van het merk Alpine. De PRV motor gebleven, maar het was vergroot tot 3 liter, waarvan zij tot 250 pk (186 kW) te produceren.

De A610 Albertville 92 werd gepresenteerd in 1991 voor de Olympische Spelen . 2 monsters en andere Renault auto's werden gebruikt om VIP rijden, alvorens te worden verkocht als gelegenheid. Ze hadden een specifieke kleur (Gardenia White) en interieur, maar gebruikt dezelfde motor en had dezelfde technische specificaties.

De A610 Magny-Cours is gemaakt voor de Williams - Renault Formula One overwinning in de Grand Prix van Frankrijk op Magny-Cours in juli 1991 31 auto's werden gebouwd, met een specifieke kleur en interieur..

De A610 heeft niet geleid tot een verbetering van de omzet over de commercieel teleurstellende GTA en de auto werd stopgezet in 1995, ondanks de bijval van de vakpers, en de goedkeuring van de Britse autoshow Top Gear . De A610 was om de laatste wagen zo ver naar de naam Alpine dragen; na de productie van de A610 eindigde, de Alpine-fabriek in Dieppe produceerde de Renault Spider .



Greetz

De Alpine is altijd al een van mijn favoriete Franse klassiekers geweest, mooie update

Een fijne coupe, deze Alpine.
Een echte GT. Als ik er al een zie rijden vind ik het toch wel een wagen met fijne lijnen. Al lijkt de auto nu toch wel wat zwaarlijvig aan te doen...

Mercedes-Benz C123 280 CE in schaal 1/18 van Otto-Models,

W123 is de interne chassis-aanduiding Mercedes-Benz gebruikt voor hun uitvoerende lijn van auto's, geproduceerd tussen 1976 en 1985.

De W123 modellen overtroffen hun voorganger, de W114 en W115 modellen, als de meest succesvolle Mercedes, de verkoop van 2,7 miljoen auto's voor vervanging door de W124 na 1985. De aanvullende reeks kleinere Mercedes-Benz W201 modellen in 1982 werden geïntroduceerd.



Naamgeving

Zoals gebruikelijk werden model namen die verband houden met de motor maten, type motor en het chassis soort:

C Coupé
T voor Touring (goed / stationwagon)

De lange wielbasis model werd simpelweg genaamd "Lang" (lang)

D voor Diesel,
E voor Einspritzung (brandstofinspuiting)

Zoals voor het chassis codes, W123 is de reguliere sedan, S123 het landgoed, C123 de coupé, V123 de Lang, en F123 voor het chassis, zoals gebruikt voor ambulances en andere conversies.



Model geschiedenis
Mercedes-Benz C123 (Euro-spec)
Mercedes-Benz W123 sedan (Euro-spec)
Mercedes-Benz W123 sedan (US)
Mercedes-Benz 280TE estate
Mercedes-Benz 300cd Turbodiesel coupe (US-versie)
Mercedes Benz V123 Limo (Euro-spec)

Mercedes-Benz introduceerde de W123 vierdeurs versies in januari, 1976.Hoewel er enkele technische gelijkenissen met hun voorgangers, de nieuwe modellen waren groter in de wielbasis en buitenafmetingen. De styling werd ook bijgewerkt, hoewel stilistische banden met de W114 / W115 werden gehandhaafd. Aanvankelijk, alle modellen behalve 280 / 280E aanbevolen quad ongelijke grootte ronde koplampen en de laatste grote rechthoekige eenheden. Wanneer gefacelifte deze eenheden werden alle modellen standaard. Alle W115 motoren werden overgedragen, met de 3 liter 5-cilinder diesel model wordt hernoemd van "240D 3,0" tot "300D" (zoals het was al eerder is genoemd in de Noord-Amerikaanse markten). Het enige nieuwe motor was van de 250's 2525 cc inline-zes (type M123, een korte slag versie van de 2.8 liter zes type M110) dat de oude 2496 cc Type M114 "zes" vervangen.

In het voorjaar van 1976, een coupé werd versie geïntroduceerd op een kortere wielbasis dan de sedan (2710 mm (106,7 in) versus 2,795 mm (110,0 in)) voor de sedan ). Dit W123C / CE beschikbaar was als een 230C (later 230CE) en als 280C / CE in de meeste markten; in Noord-Amerika waren er extra 300cd versies met natuurlijke aanzuiging, later turbocharged 3 liter dieselmotoren.

Het is een eerbetoon aan onmiddellijke populariteit van de auto - en eventueel aan de voorzichtigheid ingebouwd in de productieschema's -. Dat negen maanden na de introductie, een zwarte markt in Duitsland had ontwikkeld voor de Mercedes-Benz W123s beschikbaar voor onmiddellijke levering. Klanten bereid om nieuwe auto's bestellen bij hun lokale dealer voor de aanbevolen catalogusprijs geconfronteerd wachttijden van meer dan twaalf maanden. Ondertussen modellen die nauwelijks gebruikt werden en waren vrijwel onmiddellijk beschikbaar beval een premie ten opzichte van de nieuwe prijs van rond de 5.000 DM.

Vanaf augustus 1977 werden de lange wielbasis (3425 mm (134,8 in)) geproduceerd. Deze waren beschikbaar als 7/8 zits saloons met instanties werken of als een chassis met complete voorste klem lichaam, de laatste portie als de basis voor de ambulance en de lijkwagen instanties die door externe leveranciers zoals Binz of Miesen. Deze "Lang" versies kunnen worden besteld als 240D, 300D en 250 modellen.

Op de Frankfurt Auto Show in september, werd 1977 het W123T landgoed geïntroduceerd; de T in de typeaanduiding stond voor "Touring en Transport". Alle motoren afgeleide behalve "200TD" waren beschikbaar in het assortiment. T productie begon in maart 1978 in Mercedes ' Bremen fabriek.

In het begin van 1979 werd de diesel modellen vermogen is toegenomen; vermogen steeg van 55 pk (40 kW; 54 pk) tot 60 pk (44 kW; 59 pk) in de 200D, van 65 pk (48 kW; 64 pk) tot 72 pk (53 kW; 71 pk) in de 240D en van 80 pk (59 kW; 79 pk) tot 88 pk (65 kW; 87 pk) in de 300D; tegelijkertijd, ging de 220D uit productie.

De eerste Mercedes turbo diesel productie W123 verscheen in september 1979. Dit was het 300 TD Turbodiesel, verkrijgbaar met slechts automatische transmissie. In de meeste markten, de turbocharged 5-cilinder 3 liter dieselmotor (type OM617) werd alleen aangeboden in de T lichaam stijl, terwijl in Noord-Amerika was het ook beschikbaar in de salon en coupé gedaanten.

Juni 1980 zag de introductie van nieuwe viercilinder benzinemotoren (type M102). Een nieuwe 2 liter vier met kortere slag vervangen de oude M115, een brandstof ingespoten 2.3 liter versie van deze motor (in 230E / TE / CE) van de oude carbureted 230. Beide motoren waren krachtiger dan hun voorgangers.

In 1980-1981 ging het carbureted 280 versies uit van de productie; de brandstof geïnjecteerde 280E bleef aangeboden.

In september 1982 kregen alle modellen een milde facelift. De rechthoekige koplampen, voorheen gemonteerd alleen voor de 280 / 280E, werden gestandaardiseerd over de hele linie, zoals stuurbekrachtiging was. Sinds februari 1982 een facultatieve vijf-versnellingsbak was beschikbaar in alle modellen (behalve de automatische slechts 300 turbodiesel).

W123 productie eindigde in januari 1986 met 63 laatste T-modellen uit te rollen. Meest populaire single modellen waren de 240D (455.000 gebouwd), de 230E (442.000 gebouwd), en de 200D (378.000 gebouwd).

W123 geïntroduceerde innovaties, waaronder ABS (optioneel vanaf augustus, 1980), een uitschuifbare stuurkolom en een airbag voor de bestuurder (optioneel uit 1982). Vermogen (vacuüm servo) bijgestaan ​​schijfremmen waren standaard op alle W123s. Beschikbare opties opgenomen MB-Tex (Mercedes-Benz Getexturiseerde Punctured Vinyl) bekleding of velours of lederen bekleding, interieur houtwerk, passagierszijde buitenspiegel (standaard op T-modellen), 5-speed handgeschakelde transmissie (Europese markt alleen), 4-speed automatische transmissie (standaard in turbodiesel modellen), elektrisch bedienbare ramen met achterpassagiers switch cut-outs, vacuüm aangedreven centrale vergrendeling, naar achteren gerichte extra stoelen (stationwagon alleen), Standheizung (Prestart-timer gestuurde motor verwarming), zelfblokkerend differentieel , zonnedak, airconditioning, climate control, "Alpine" hoorn (selecteerbaar stiller Hoorn), koplamp ruitenwissers (alleen Europese markt), Tempomat (cruise control), stuurbekrachtiging (standaard na 1982-1908), stoelverwarming, katalysator ( beschikbaar vanaf 1984 voor Californië alleen, vanaf najaar (herfst) 1984 ook in Duitsland voor de 230E waarvan duizend werden gebouwd).



Greetz

Leuke verhalen en modellen weer!

Deze W123C belichaamt voor mij de klassieke waarden van het merk Mercedes-Benz...
Fraaie uitvoering van Otto; bezit u nu zowel de T-,de C- en W-uitvoering?

Messerschmitt Kabinenroller KR 200 in schaal 1/18.

De Messerschmitt KR200, of Kabinenroller (Cabin Scooter), was een driewielige bubble auto ontworpen door het vliegtuig ingenieur Fritz Fend en geproduceerd in de fabriek van de Duitse vliegtuigbouwer Messerschmitt 1955-1964.



Geschiedenis

Messerschmitt, tijdelijk niet toegestaan ​​om vliegtuigen te bouwen, had zijn middelen om de productie van andere grondstoffen ingeschakeld. In 1952, weren benaderd Messerschmitt met het idee van de productie van kleine auto's. Deze waren gebaseerd op zijn Fend Flitzer ongeldig vervoer.

De eerste van Fend de voertuigen om de productie bij Messerschmitt's Regensburg fabriek te voeren was de KR175 .De titel Kabinenroller betekent " scooter met cabine ".Hoewel de naam en de insignes Messerschmitt werden gebruikt op de auto, een apart bedrijf, opgericht als Regensburger Stahl- und Metallbau GmbH, werd opgericht om te vervaardigen en op de markt van het voertuig.

De KR200 verving de KR175 in 1955.Tijdens het gebruik van de dezelfde fundamentele frame als de KR175 met wijzigingen aan de carrosserie (met name met inbegrip van wieluitsparingen in de voorste spatborden) en een verbeterde luifel ontwerp, [6] de KR200 anders was een bijna totale redesign.De achterwielophanging en motorsteun werden herwerkt, en hydraulische schokdempers werden geïnstalleerd op alle drie wielen. Bandenmaten werden vergroot tot 4,00 × 8.

Detailhandel voor ongeveer 2.500 DM, de KR200 werd beschouwd als een instant succes met bijna 12.000 gebouwd tijdens het eerste jaar, die de hoogste jaarlijkse productie voor Kabinenroller modellen was. Een maximumsnelheid van meer dan 90 km / h (56 mph), ondanks een geclaimde vermogen van slechts 10 pk (7,4 kW, 9,9 pk). gereflecteerde licht gewicht van het voertuig en de lage luchtweerstand Een "Export" pakket omvatte een two-tone kleurstelling, geschilderd wieldoppen, een volledig getrimd interieur, een kachel, een klok en een parasol voor de luifel.

In 1956 werd Messerschmitt mogen vliegtuigen weer te vervaardigen en verloor interesse in Fend's brommobielen. Messerschmitt verkocht de Regensburg werkt te weren die, met rem en hub leverancier Valentin Knott, gevormd Fahrzeug- und Maschinenbau GmbH Regensburg (FMR) productie voort te zetten van de KR200 en zijn andere voertuigen.

In 1957 werd de KR200 Kabrio model vrijgegeven, met een doek cabriokap en vaste zijde kozijnen. Dit werd gevolgd door de KR201 Roadster zonder ramen, met een opvouwbare doek top, een windscherm en verwijderbare side gordijnen. Een Sport Roadster werd later aangeboden zonder top en de plaats vaste kap zodat de bestuurder zou moeten in en uit te klimmen op het dak van de auto.

De productie van de KR200 werd zwaar verminderd in 1962 en stopte in 1964 als verkoop had laten vallen voor een paar jaar. De vraag naar elementaire economie vervoer in Duitsland was afgenomen als de Duitse economie bloeide. Een soortgelijke situatie ontwikkeld in andere delen van Europa, zoals in de fabrikant van de grootste exportbestemming, het Verenigd Koninkrijk, waar de omzet in het bijzonder werden getroffen door de toenemende populariteit van de Mini .

24-uurs opname run

In 1955, met het oog op de KR200's duurzaamheid te bewijzen, Messerschmitt bereidde een KR200 aan de 24-uurs snelheidsrecord te breken voor driewielige voertuigen onder 250 cc (15.3 cu in). Het record auto had een speciale monoplace low-drag lichaam en een sterk gewijzigde motor, maar de ophanging, de stuurinrichting en remmen componenten waren voorraad. Gaspedaal, rem en koppeling kabels werden gedupliceerd. Het record auto werd uitgevoerd op 29-30 augustus 1955 op de Hockenheimring voor 24 uur en brak 22 internationale snelheidsrecords in zijn klasse, met inbegrip van de 24-uurs snelheidsrecord, waarin zij bij 103 km / h (64 mph).



Messerschmitt Service Autoverhuur

Messerschmitt, en vervolgens FMR, gemaakt in de fabriek omgebouwd Dienst Auto's te bestellen voor de auto-service-industrie. Vergelijkbaar qua concept met de Servi-car en de Indische Dispatch Tow, de Dienst Auto had een afneembare trekhaak en een klem, een herziene voorwielophanging aan de trekhaak geschikt wanneer in gebruik, en een opslagsysteem in de auto om tegemoet de trekhaak wanneer niet in gebruik. De service monteur zou de Dienst Auto rijden naar de auto van de klant en, indien de auto van de klant was verrijdbaar, hechten de trekhaak aan de voorkant van de Dienst Car, klem het andere uiteinde van de trekhaak aan de bumper van de auto van de klant, en de auto van de klant rijden naar de garage. Wanneer de service voltooid was, zou hij de auto terug te rijden naar de klant, terwijl het slepen van de Dienst auto, maak de Dienst Auto van de auto van de klant, en rijden terug naar de garage. Ongeveer 12 werden gebouwd; één bekend bestaan ​​thans.



Kenmerken

De KR200 opgenomen verschillende functies die uniek zijn voor de KR lijn en haar vier wielen derivaat, de FMR TG500 . Extern, de smalle lichaam, het transparant acryl bubble luifel en lage houding behoorden tot de meer voor de hand liggende mogelijkheden.
Tandem zitplaatsen

De smalle lichaam, en de bijbehorende lage frontaal oppervlak, werd bereikt met tandem zitplaatsen, die ook liet het lichaam om taper als een vliegtuigromp, binnen een praktische lengte. 10 pk (7,4 kW, 9,9 pk) stuwde de KR200 op ongeveer 105 km / h (65 mph). De geclaimde brandstofverbruik van de auto was 87 mpg -imp (3,2 l / 100 km).

De tandem zitplaatsen gecentraliseerde ook de massa van de wagen langs de longitudinale as die in combinatie met het lage zwaartepunt, laag gewicht, en plaatsing van het wiel aan extremen van het voertuig, gaf de KR200 goed bestuurbaar Een klein voordeel van tandem zitplaatsen was dat het maakte een export versie naar landen die links rijden overbodig. Een "Export" model werd gebouwd, maar dit aangegeven een meer luxueuze uitrustingsniveau.

Bubble luifel

Toegang tot de meeste KR modellen behalve de KR201 Sport Roadster en een bijbehorende TG500 versie was door een luifel deuraanslag de rechterzijde van het voertuig. De deur inclusief alle ruiten (voorruit, kozijnen op alle, maar de Roadster modellen, Elektrisch dak op Roadster en Kabrio modellen, en acryl zeepbel op andere versies) en het kader waarin het werd ingesteld, die zich vanaf de rechterkant van het monocoque tub naar links. Op Sport Roadster modellen, werd de luifel vast en er was geen een top noch ramen helemaal niet, slechts een tonneau cover.

De bel bovenkant op de KR200 vereenvoudigd boven die van de KR175 door het gebruik van een grotere gebogen glazen ruiten die gevormd A-stijlen met de zijkant kozijnen. Hierdoor kon de bel eenvoudiger en compacter dan de KR175 bel zijn en derhalve werd gemakkelijker en goedkoper te produceren. De ruitenwisser, handleiding op de KR175, was elektrisch op de KR200.
Motor en transmissie

De KR200 liep op een 191 cc (11,7 cu in) Fichtel & Sachs geforceerde lucht (ventilator) gekoeld eencilinder tweetaktmotor geplaatst in de voorkant van het achterwiel,net achter de passagiersstoel.De motor had twee sets van contactonderbreker punten en, om te keren, werd de motor gestopt en vervolgens weer gestart, achteruit gaan. Dit werd bewerkstelligd door het verder indrukken van de sleutel in het contactslot dan normaal, opzettelijk of niet. Een gevolg hiervan was dat de sequentiële, positief-stop uitzending van de KR200's op voorwaarde dat de auto met dezelfde vier overbrengingsverhoudingen verkrijgbaar in omgekeerde als in voorwaartse beweging.

Controles,

Afgezien van de dual-mode ontsteking, de KR200 had een stuurstang die doet denken aan dat van een vliegtuig. Om de KR200 sturen, de bestuurder zou de stuurstang om zijn as uit de horizontale (straight-ahead) draaien positie in plaats van draaien als met een conventionele stuurwiel. Het mechanisme is direct verbonden met de spoorstangen van de voorwielen, die een uiterst directe reactie meest geschikt om kleine hoeveelheden verkeer, Unlike andere gemeenschappelijke sturingsmechanismen die betrokken tandwielkastje . De versnellingspook had een secundaire hendel op die, wanneer geactiveerd, zou de auto gezet in neutrale ongeacht welke versnelling hij in eerder was geweest, hoewel de overdracht zou hebben om terug naar eerste verschoven worden voordat de auto in staat om van zou zijn stilstand.

In tegenstelling tot de KR175, de KR200 had een volledige set van pedalen: koppeling, rem en gaspedaal. Het rempedaal nog bediende mechanische remmen met behulp van kabels.



Greetz

Great additions, esp. The Fiat Coupe.

I really love it and it yellow it would have been perfect.

OTF'er schreef:Deze W123C belichaamt voor mij de klassieke waarden van het merk Mercedes-Benz...
Fraaie uitvoering van Otto; bezit u nu zowel de T-,de C- en W-uitvoering?

Inderdaad,ze staan hier alle drie.