Modelautoforum.nl

Idd een mooie update

Bedankt voor de leuke reacties allemaal .

Alvorens wat nieuw spul aan jullie te tonen, heb ik, naar goeder gewoonte, een oudere post geüpdatet.
Jullie weten onderhand wel wat dat inhoud . Nieuwe foto's, voorzien van leuke achtergrondinfo.

Deze keer heb ik de Chevy Impala op pagina 2 aangepakt, en er is iets bijzonders aan deze wagen. Als je
in m'n Got List op Scale18 gaat kijken, zal je zien dat de wagen op de site andere velgen heeft dan mijn
model. De velgen op mijn Impala zijn de Rallye-velgen van Chevrolet (authentieke velgen van Chevrolet
zelf, die je ook terugvindt bij de '67 Camaro & de '66 Chevelle). Dit is niet fout, want op andere Impala-
modellen van Authentics vind je deze Rallye-wheels ook terug. Dus het schaalmodel in de goud-zwarte
uitvoering die ik heb, is oorspronkelijk met andere velgen uitgerust! Zijn ze verwisseld door de vorige
eigenaar? Of is dit model met de beide velgen op de markt gebracht? Dat laatste betwijfel ik, want ik
kan er geen afbeeldingen van terugvinden. Swat, het zijn authentieke velgen, dus je zal me niet horen
klagen.

Alvast een voorproefje :


Leuk detail. Bij die Impala-update heb ik het over de SS 427 (een uitvoering met "grotere" motor), die ik
in Houten (of elders) op de kop hoop te tikken. Nu, die uitvoering staat hier ondertussen al te blinken .
Maar da's voor een andere keer. De volgende update staat trouwens alweer in de steigers .

Grtz

Dikke bak die Impala! Enorm slagschip, maar wel mooi vind ik.

Svenson1983 schreef: Bij die Impala-update heb ik het over de SS 427 (een uitvoering met "grotere" motor), die ik op de kop hoop te tikken.
Nu, die uitvoering staat hier ondertussen al te blinken .

Zondagavond. Tijd voor weer een nieuwe update. Deze keer iets uit de MOPAR-stal. Doet me denken aan een geintje uit
een aflevering van Extreme Car Hoarders die ik onlangs zag op Discovery Channel. Weten jullie waar MOPAR voor staat?
Mostly Old Parts And Rust. Kon ik niet laten liggen.

Het model in kwestie is de "Go green" 1971 Dodge Charger R/T 426 Hemi (ERTL Authentics/Supercar Collectibles, 1 of 504).
Dit groene monster heb ik op de NAMAC in Houten gekocht.

De R/T (Road/Track) was één van de zes varianten waarin de Charger in 1971 verscheen. Een andere, bekende variant is
de Super Bee, die samen met R/T-uitvoering enkel in 1971 leverbaar was. De Super Bee behandel ik een andere keer.



Qua afmetingen was deze Charger in die periode de grootste Muscle Car. De 3e generatie (1971 t/m 1974) was de minst
populaire, mede door de rondere vormen & kleinere wielbasis. De wagen moest natuurlijk opboksen tegen het immense
nalatenschap van z'n succesvolle voorgangers uit '68, '69 en '70.


Ook deze Charger had de zogenaamde "Colafles" carrosserievorm, zoals we die ook zagen bij de 1967 Chevrolet Impala.
Door de zwarte striping werd deze vorm nog extra geaccentueerd.


Door de almaar strengere milieunormen was de 426 Hemi wel de laatste motor die men in de Charger verwachtte, maar
hij was er wel. De uitvoering met deze motor werd ook niet intens gepromoot. Er werden in totaal 3118 R/T-modellen
verkocht, waarvan, mede door de dalende populariteit, slechts 85 met de Hemi-motor. Motorspecificaties kunnen jullie
terugvinden op pagina 15 van m'n topic. Daar stel ik quasi dezelfde auto voor.


De deels verduisterde motorkap met vacuümbediende "hood scoop" was de standaard voor de R/T. Deze "hood scoop"
kon d.m.v. een speciale hendel onder het dashboard geactiveerd worden, en zorgde ervoor dat de carburatoren direct
met koele lucht gevoed konden worden. Het was voor het eerst dat de Charger met dit systeem was uitgerust.


De zijdelingse luchtinlaten (kieuwen als het ware) in de portieren hadden een puur decoratieve functie.



De "verborgen" koplampen in de Pontiac-grille waren een optie; men kon dus ook voor vaste koplampen opteren.
Ik zeg Pontiac-grille, omdat de grille vaak vergeleken werd met die van 1968 Pontiac GTO (zonder te beweren dat
ie klakkeloos gekopieerd is).

Ook de voorspoiler maakte deel uit van de lange keuzelijst aan opties.


Bij de bumpers had men de keuze uit chromen exemplaren enerzijds, of bumpers in carrosseriekleur anderzijds.


De kuipstoelen met hoge rug springen direct in het oog, evenals de heerlijke "pistol grip" versnellingspook .



De zwarte strip, die van de ene kant van de wagen, over de motorkap, naar de andere zijde loopt, vind ik een
geweldige vondst. Een heerlijk detail is dat, de zwarte accenten .


Dat was ie weer. De Pontiac is ook vernoemd geweest in deze update, dus trek ik de lijn deels door, en stel ik
jullie volgende week nog eens een model van dit helaas ter ziele gegane automerk voor. Geen GTO, maar wel
wat anders.

Grtz

Mooi model met een echte jaren 70 kleur. De achtergrondinfo is weer top Die pistol grip

Groen met zwart blijft een goede combinatie op die oude Amerikanen. Heel mooi model.

Indrukwekkend model! Leuk ook weer om alle achtergrond informatie door te lezen

Dikke bak, heb precies dezelfde gehad.

Iedereen wederom bedankt voor de fijne reacties op de groene Charger .

Ik heb in m'n vorige update reeds een tipje van de sluier opgelicht, namelijk dat deze update over een Pontiac zou gaan.
Deze keer geen GTO of LeMans, maar een Firebird. Meer bepaald de 1967 Firebird 326 H.O. (Lane Exact Detail, 1 of 1020).

Het model Firebird zag het levenslicht op 23 februari 1967, en deelde de carrosserie met de Chevrolet Camaro (de Firebird
was er wel eerder). In vergelijking met de Camaro, had Pontiac bij hun Firebird meer oog voor luxe.


De Firebird was de eerste Muscle Car van die generatie, en kwam er omdat men bij Pontiac een lichtere & snellere Muscle
Car nodig had, een wagen die het tegenovergestelde was van de allesbehalve compacte GTO.


Eén van de vijf motoren waarmee de Firebird toen kon uitgerust worden, was de "light weight" 326 C.I. V8 High Output, en
leverde 285 pk.


De Firebird kwam er in 5 verschillende versies, waarbij elke versie z'n eigen kenmerkende persoonlijkheid had. Elk model
symboliseerde een specifieke rijstijl. Zo was de 326 bedoeld als sport- en gezinswagen.


Eigen aan de HO-uitvoering is de mooie zijdelingse streep, en de dubbele uitlaat. De sobere witte kleur gaat 'm erg goed af,
eigenlijk kan ik deze kleur goed smaken bij zowat elke spierballenauto.



In tegenstelling tot de Camaro (het zustermodel), had de Firebird een geïntegreerde voorbumper.

Met de toerenteller op de motorkap, had de Pontiac Firebird de primeur. Nooit eerder was een wagen zo uitgerust.
De snavelvormige voorkant blijf ik wondermooi vinden.

Angry Firebird .

Voor de achterlichten haalde men inspiratie bij de GTO.


Het vuurrode interieur kenmerkte zich door de standaard vinylen bekleding & dito kuipzetels. Het codewoord was luxe.

Het was al donker buiten toen ik erachter kwam, dat ik geen foto van het interieur had.
Deze foto is dus tijdelijk, want dat kunstlicht trekt op niks .

Ondanks de concurrentie van de Chevrolet Camaro, de Ford Mustang en de Plymouth Barracuda, deed de Firebird het erg
goed, met ruim 82500 verkochte exemplaren in amper 7 maanden tijd.



Door de kleurencombinatie vind ik dit echt een toppertje. Ik ben dan ook erg blij dat ie tot m'n collectie behoord .

Tot de volgende update zou ik zeggen . Ben alvast benieuwd naar jullie reacties.

Geweldig mooie Vuurvogel! En een schitterende kleurencombo!

Lane maakt geweldig knappe modellen, en deze Firebirds zijn super qua afwerking en detail.

Hele dikke updates
Nu alleen nog benieuwd naar een wat betere foto van het interieur van de Firebird

Weer een heel mooi model. Dit zijn de Amerikanen die ik echt mooi vind, en het wit/rood staat hem erg goed. De achtergrondinfo er bij maakt het helemaal af. Toppie!

schuifelhoofd schreef:Lane maakt geweldig knappe modellen, en deze Firebirds zijn super qua afwerking en detail.

Helemaal mee eens . Ik ben helemaal weg van de Lane-modellen, en heb niet te klagen met de modellen
die in m'n vitrines staan te blinken. Toch staan er nog wel een aantal op de verlanglijst hoor .

Weeral eens bedankt voor de leuke reacties die ik op m'n Firebird heb mogen ontvangen .

Deze keer stel ik jullie een wagen voor die pas recentelijk aan de verzameling is toegevoegd.
Het gaat om de mooie "Rallye green metallic" Chevrolet Camaro SS 396 uit 1969 (Highway 61).
Samen met het "Hugger orange" was dit de populairste kleur op deze 69er Camaro.

Wat Ford in 1967 deed met de Mustang, deed Chevrolet in '69 met de Camaro : de wagen wat
breder & langer maken, louter om grotere, krachtigere motoren in te bouwen. De wagen had
namelijk maar 1 doel : zo snel mogelijk de kwartmijl overbruggen met behulp van een sterke,
snelle motor.


Onder de motorkap lag een 396 C.I. "Big Block" V8-motor, die 375 pk leverde. Hiermee ging de
wagen van 0 naar 100 km/u in 6,8 seconden. Met deze 396-motor kwamen de paardenkrachten
het beste tot uiting.


Het model was standaard voorzien van de "Cove-induction" motorkap, met een naar achteren
gerichte luchtinlaat.



De voorkant kenmerkte zich door de dieper liggende grille in V-vorm, met scherpere hoeken.

Het Super Sport-embleem was een label dat alle modellen met krachtige motor kregen.
Ook bij andere Chevy-modellen, zoals de Chevelle & de Impala, vond je dit label terug.


Opvallendste kenmerk van de achterkant waren de lange, smalle achterlichten, die uit drie
segmenten bestonden. Op deze foto zie je ook duidelijk de verbrede spatborden.


Bij het interieur was er sprake van meer comfort, i.v.m. z'n voorgangers uit '67 en '68. Het
houten stuur springt ook direct in het oog. Ondanks het gesimuleerde houtnerfmotief, was
dit stuur altijd erg in trek bij Camaro-liefhebbers.

De zonneklep blijft halsstarrig hangen .

De achterophanging was dé zwakke plek van deze Camaro, een probleem waar Chevrolet
geen oplossing voor vond. De SS 396 had erg veel torsie, en 59% van het totale gewicht
rustte op de voorwielen. Het was voor de licht beladen achteras veelal een worsteling
om alle power netjes te verdelen.


De Magnum 500-wielen pasten de Camaro als gegoten, en gaven de auto een nog meer
agressieve look.


Van de SS 396 zijn net geen 14000 stuks gebouwd. De witte, zijdelingse strepen vind ik
een geweldig detail, die de wagen extra cachet geven.


Het spelletje met het Dollarbiljet. Dit spelletje werd vaak gespeeld in dit soort wagens,
en ging als volgt: De bestuurder legde een geldbiljet op het dashboard. Als de passagier
er in slaagde dit biljet tijdens het wegaccelereren te grijpen, dan mocht ie het houden.
Remember, de motor leverde 375 pk!! Was dus makkelijker gezegd dan gedaan.
Dit stukje Americana wilde ik jullie niet onthouden .



Dat was ie weer voor deze week. Tot de volgende update.

Grtz