Movie: Rush
Geplaatst: zo 29 sep 2013 12:01
Gistermiddag ruim twee uur in de bios doorgebracht om de langverwachte Formule 1 film 'Rush' in de voorpremiere te zien.
Na het zien van racefilms als 'Michel Vaillant' en 'Driven' ging ik met enige reserve naar binnen. Realisme is vaak ver te zoeken in dit soort films, zeker als je daar dan ook nog zo een Hollywood regisseur als Ron Howard aan verbindt. Daarnaast kun je je afvragen hoe spannend een film gaat zijn als je het verloop en de uitkomst van het echte verhaal al kent. Beetje het Titanic-syndroom zeg maar.
Welnu, ik heb me twee uur lang prima vermaakt. Verwacht geen documentaire zoals de film 'Senna' wel is; hier en daar heeft de regisseur de loop van de geschiedenis naar zijn hand gezet om het ietwat gedramatiseerde verhaal te dienen. Zo wordt er een dodelijke crash op Watkins Glen aangehaald waarin ik die van Francois Cevert Helmutt Koinigg meende te herkennen, ware het niet dat dit ongeluk in werkelijkheid al enkele jaren vóór 1976 plaats vond. De film pretendeert gelukkig ook niet volledig naar waarheid gemaakt te zijn, de ondertitel 'Based on a true story' dekt de lading prima.
Hunt en Lauda worden wat mij betreft goed geacteerd. Het Lauda karakter komt in eerste instantie wat gemaakt houterig over, maar zo een smeuïge verteller is de echte ook niet.
De echte sterren van de film zijn voor mij de auto's. Heerlijk om die oude primitieve F1-bolides langs te zien (en te horen) denderen. Op sommige beelden zie je dat er serieus geld aan computer-effecten is uitgegeven, met name de startgrids op de Nürburgring en Fuji vond ik er wat gemaakt onheilspellend uitzien.
Los van wat kleine historische onjuistheden, en hier en daar een shot dat iets te overduidelijk door CGI tot stand gekomen is, vond ik het toch wel een zeer vermakelijke film.
Geile wagens, mooie vrouwen (en andersom) en een passende soundtrack. Dikke prima!
Tevens hierbij een regelrechte Oscar nominatie voor de alderbeste bijrol in een speelfilm ooit: Hunt's privé-waggie.
Na het zien van racefilms als 'Michel Vaillant' en 'Driven' ging ik met enige reserve naar binnen. Realisme is vaak ver te zoeken in dit soort films, zeker als je daar dan ook nog zo een Hollywood regisseur als Ron Howard aan verbindt. Daarnaast kun je je afvragen hoe spannend een film gaat zijn als je het verloop en de uitkomst van het echte verhaal al kent. Beetje het Titanic-syndroom zeg maar.
Welnu, ik heb me twee uur lang prima vermaakt. Verwacht geen documentaire zoals de film 'Senna' wel is; hier en daar heeft de regisseur de loop van de geschiedenis naar zijn hand gezet om het ietwat gedramatiseerde verhaal te dienen. Zo wordt er een dodelijke crash op Watkins Glen aangehaald waarin ik die van Francois Cevert Helmutt Koinigg meende te herkennen, ware het niet dat dit ongeluk in werkelijkheid al enkele jaren vóór 1976 plaats vond. De film pretendeert gelukkig ook niet volledig naar waarheid gemaakt te zijn, de ondertitel 'Based on a true story' dekt de lading prima.
Hunt en Lauda worden wat mij betreft goed geacteerd. Het Lauda karakter komt in eerste instantie wat gemaakt houterig over, maar zo een smeuïge verteller is de echte ook niet.
De echte sterren van de film zijn voor mij de auto's. Heerlijk om die oude primitieve F1-bolides langs te zien (en te horen) denderen. Op sommige beelden zie je dat er serieus geld aan computer-effecten is uitgegeven, met name de startgrids op de Nürburgring en Fuji vond ik er wat gemaakt onheilspellend uitzien.Los van wat kleine historische onjuistheden, en hier en daar een shot dat iets te overduidelijk door CGI tot stand gekomen is, vond ik het toch wel een zeer vermakelijke film.
Geile wagens, mooie vrouwen (en andersom) en een passende soundtrack. Dikke prima!
Tevens hierbij een regelrechte Oscar nominatie voor de alderbeste bijrol in een speelfilm ooit: Hunt's privé-waggie.
Of mss stelt indycar ook niet meer voor natuurlijk, tis en blijft Amerikaans. 
Enige vage is dat hij hem al gezien heeft terwijl de film hier nog niet in de bios is. Meestal duurt het daar 3 jaar langer. 
