hij mag er zijnAutoSportBarbaardroomautoos schreef: Heb nog nooit van Klaas Zwart gehoord, wie is die man eigenlijk?
Daar is ie weer! Peter 25 april 2018
-
Peter Parker
- Forumbestuur
- Berichten: 8086
- Lid geworden op: di 25 mei 2004 22:10
- Locatie: Purmerend
- Contacteer:
Klaas Zwart rijdt al weer heel wat jaren mee en is de opa van Paulien Zwart die op haar beurt weer getrouwd is met Tom Coronel. Hij schijnt een eigen circuit te hebben opa. Hij reed b.v. in de Euro Boss serie in een oude Benneton, waar hij kampioen in werd. FIA GT3 reed hij ook niet onverdienstelijk. Hij schijnt miljonair te zijn.
Overgenomen uit het Financieel dagblad 2003
Lunch met Klaas Zwart,
autofabrikant en coureur. 'Ik ben geen zakenman, ik ben uitvinder'
'Als je geld wilt verdienen, begin dan geen autofabriek', mompelt Klaas Zwart als hij ons rondleidt door het ultramoderne, uit glas en aluminium opgebouwde complex. In de showroom staat het prototype van de Ascari KZ1, een supersportwagen waar een prijskaartje aanhangt van £ 215.000, af fabriek in Engeland. Klaas Zwart gaat hier om te beginnen vijftig KZ1's bouwen. Ze zijn alle vijftig al verkocht, verzekert hij. Hoewel hij zich op dit vlak wil meten met de nieuwe Porsche V10 Carrera GT en de nieuwe Ferrari F60 Enzo.
Het lijkt een mooie start voor een autofabrikant. Maar Klaas Zwart realiseert zich maar al te goed dat het financieel een hachelijk avontuur wordt. Is niet erg. Hij ligt er niet wakker van. Het is zijn eigen geld. En geld interesseert hem absoluut niet.
De autofabriek Ascari is zijn hobby. Eén van zijn hobby's. Zo heeft hij ook een raceteam, Ascari, waarmee hij door Europa en Amerika reist, als hobby. En hij heeft een race-resort met een privé-circuit en een super de luxe hotel in Spanje als hobby. Hij vervoert zich daar van zijn huis naar de baan per helikopter, die hij zelf bestuurt. Ook een hobby.
Ach, hij droomde er al van om coureur te worden toen hij als jongetje opgroeide in het Friese dorpje Warga. 'Maar ik had er nooit het geld voor. Nu ben ik 51. Nu heb ik het wel. Nu kan ik mijn hobby realiseren. Maar toch heb ik geld nooit belangrijk gevonden. Toen niet. Nu niet. Ik heb een mooi bedrijf opgebouwd. En dat is toevallig goed gegaan. Maar moet ik nu per se nóg meer geld verdienen? Ik zie mensen die er verslaafd aan zijn. Die hebben dan wat geld verdiend. En dan zitten ze de hele dag achter de computer om te kijken of het nog meer kan worden.'
'Ik ben geen zakenman. Ik ben uitvinder. Af en toe, eens in de zoveel tijd, dan borrelt er weer een idee bij me op. Ik weet zeker dat het een wereldprimeur is. En dan denk ik, laat maar. Ik heb al genoeg uitgevonden. Ik heb er genoeg mee verdiend. Geld interesseert me niet. Maar ik weet één ding zeker. Als ik vandaag failliet zou gaan, dan doe ik morgen een uitvinding waar ik weer genoeg geld mee verdien. Gegarandeerd.'
Klaas Zwart, een kleine, kalende man met een met wollen, donkerblauwe blazer op een spijkerbroek. Niet het type van een opschepper. Helemaal geen praatjesmaker. Eerder een doener. Niet het type dat graag op de voorgrond treedt. We ontmoetten hem anderhalf jaar geleden voor het eerst op het circuit van Le Mans. In de 24-uursrace trad hij daar aan met een team van twee racewagens en zes coureurs, onder wie hijzelf. Met een legertje professionals. Op volle oorlogssterkte. Onder de naam Ascari. Een weekendje racen. Kosten? Meer dan een miljoen.
Ascari? Niemand in het rennerskwartier die ooit van Klaas Zwart had gehoord. Ja, wel van Ascari natuurlijk! Dat was toch die grote Italiaanse coureur uit de jaren vijftig? Maar was die niet allang dood?
We liepen op Le Mans tegen Klaas Zwart aan. Bij toeval. Hij deinsde terug bij de eerste confrontatie. Nee, praten wilde hij niet. Zeker niet over zijn verleden. Zeker niet over geld. Op dat moment niet. Later misschien.
Hij hield woord en belde anderhalf jaar later terug. De bouw van de fabriek was voltooid en de lunch stond klaar.
De Ascari-fabriek staat te glimmen op een kleurloos industrieterrein bij Banburry, een plaatsje halverwege Birmingham en Londen. Binnen zijn vijftig man bezig met het ontwerpen, bouwen en tunen van sport- en racewagens. Hier staat een prototype, daar een chassis, daar wat motoren.
'De naam Ascari?', lacht Klaas Zwart in een kaal kamertje, waar we een broodje eten in gezelschap van een tafel vol glinsterende racetrofeeën. 'Gewoon omdat Ascari goed klinkt. Beetje Italiaans. Beetje zelfde magie als Ferrari. Alberto Ascari was ooit een beroemde Italiaanse coureur, maar de naam was nergens geregistreerd. De familie zou eventueel moeilijk kunnen gaan doen over de naam. Misschien vinden ze onze auto's wel niet mooi genoeg. Dan zeg ik, Ascari staat voor Anglo Scottisch Car Industry.'
Klaas Zwart heeft lang wat met Schotland gehad. Hij woonde jarenlang in Aberdeen en maakte carrière in de olie-industrie.
Zijn leven is als bij zovelen een aaneenschakeling van toevalligheden. Als zijn vader niet op jonge leeftijd was overleden, was Klaas Zwart waarschijnlijk nooit uit Friesland weggegaan en had hij het garagebedrijf van zijn vader kunnen voortzetten. Maar hij verhuisde op z'n 12de met zijn moeder terug naar Coevorden waar al zijn ooms in de olie- en gaswinning werkten. Op zijn 21ste droomde Klaas Zwart nog steeds van racen. 'Maar ik dacht, dat wordt niets meer. Ik heb er geen geld voor. Ik ben er te oud voor. Ik kom er toch niet meer tussen. En ik heb genoeg van de HTS. Ik ga een baan zoeken.'
'Dus ik ook in de olie, net als mijn ooms. Boren trok me niet, wel direct al het werken met speciale gereedschappen om boorinstallaties en putten te testen. Dat werk vond ik zo interessant. Het down-hole manipuleren van kleppen, afsluitingen en dat allemaal met een heel dun draadje. Daar wilde ik me wel in specialiseren.'
Zwart kreeg een opleiding bij Schlumberger Oilfield Services. Niet de geringste. Het bedrijf stuurde hem vervolgens naar Abu Dhabi en Saudi-Arabië. Drie maanden op, drie weken thuis. 'Veel van mijn collega's gingen eronderdoor. Aan de moordende hitte. Aan de eenzaamheid. Een wereld zonder entertainment, drank of vrouwen. Maar ik werkte gewoon 18 uur per dag. Ik wilde zoveel mogelijk leren.'
Zwart was inmiddels getrouwd, met een Gronings meisje, kreeg een dochter en vroeg na vier jaar woestijnleven overplaatsing. Het werd Schotland, Aberdeen, hét centrum van de offshore-industrie op de Noordzee. 'Ik barstte inmiddels van de ideeën. Ik zeg, stuur me naar jullie research- en developmentcentre in Dallas, zodat ik die kan uitwerken. Na een jaar had ik nog niets vernomen en in december 1980 besloot ik voor mezelf te beginnen.'
deel 2 interview Klaas Zwart, Financieel Dagblad
Zwart huurde in Aberdeen een werkplaatsje en kocht een draaibankje, een freesbankje, een tekentafel, een rekenmachine en een typemachine. De naam werd niet Klaas Zwart Oiltools, maar Petroline Wellsystems met meteen een indrukwekkend logo. 'Het moest direct indruk wekken. Beetje bluf. Want ik werkte nog alleen. Af en toe huurde ik wat uitzendkrachten die een overall en helmen kregen met het logo van Petroline. Dan wilden ze nóg een ploeg erbij en dan zei ik, ik bel wel even met het hoofdkantoor. Dat was een hokje, nog kleiner dan deze kamer.'
Hij zette door. De eerste opdracht kwam van Mobil, de volgende van BP en daarna bleven de opdrachten binnenstromen. Zwart ontwikkelde allerlei technieken en ontwierp speciale gereedschappen om problemen in olieboorputten op te lossen.
'Vanaf de eerste dag zei ik: lukt het niet dan reken ik niets. Maar lukt het wel dan reken ik een mooi rond bedrag. Zo is het altijd gebleven. No cure, no pay.'
'Soms waren ze down-hole iets verloren. Dan maakte ik een schets voor een ontwerp, dan ging ik een nachtlang draaien en frezen en de volgende ochtend leverde ik een stuk gereedschap af. Zo verdiende ik in het begin wel ƒ 15 à 20.000 in één nacht. Zo kwamen ze ook wel met een put die vijf jaar niet had geproduceerd. Ik keek dan naar de geschiedenis van die put, bestudeerde alle programma's van wat er was gebeurd. Ik zeg, ik heb een week nodig om zes stukken gereedschap te ontwerpen. Na een week hadden ze de put weer in productie. Ik verdiende daar in een week drie, vier ton mee.'
Petroline groeide naar een onderneming met 250 man personeel. In 1999 verkocht Zwart Petroline, inclusief 200 patenten op speciale vindingen en gereedschappen, voor enkele honderden miljoenen. Er waren drie gegadigden: Schlumberger, zijn eerste werkgever, HSBC, de investmentbank en Weatherford International. De laatste werd de koper.
Zwart kon eindelijk gaan racen. Bij toeval was hij tegen een man aangelopen die een supersnelle sportauto had ontworpen, de Ecosse. Zwart dacht 'misschien kan ik er iets mee', en kocht het bedrijfje, inclusief het prototype. Hij herdoopte het direct in Ascari. Van de eerste Ascari Ecosse verkocht hij er zes. Maar hij vond ze niet mooi genoeg en liet een nieuwe ontwerp maken. Dat werd de KZ1.
'We maken er vijftig. Misschien honderd. Niet meer. Daarmee zet je een standaard, zoals Ferrari doet met zijn F50 en F60. En vervolgens gaan ze dan in veel grotere aantallen een goedkopere bread-and-buttercar produceren, zoals de 350 en de 360 Modena. Zo willen wij het ook doen.'
'Of het lukt? Moeilijk te zeggen. Dit soort bedrijven gaat meestal kapot omdat ze te veel onder financiële druk staan. Het ontwikkelen van zo'n auto duurt lang. Verander je een detail, dan moet je honderden andere details aanpassen. Maar ik heb geduld. Ik heb voldoende tijd om het uit te zingen.'
Bovendien wil Klaas Zwart de koper van een Ascari nog iets extra's bieden. 'De Ascari Lifestyle', noemt hij het. Wie een Ascari koopt, wordt lid van de Ascari Club. Daarvoor moeten we van Banburry naar Marbella. Daar in de buurt van Ronda in Zuid-Spanje heeft Zwart een stuk grond van 200 ha gekocht. Daarop heeft hij een 5 km lang circuit naar eigen ontwerp laten aanleggen. In het ontwerp heeft hij tal van kenmerkende details van beroemde racecircuits in de wereld aangebracht. Het circuit is op natuurlijke wijze geheel ingepast in het landschap. Ernaast verrijst een luxueus hotel. Bij elkaar investeert Zwart zo'n euro 25 miljoen in dit race-resort.
Maar eigenlijk heeft Klaas Zwart er een hekel aan om over geld te praten. 'Ik heb liever dat ze van me zeggen: die man kan goed rijden. Ik heb liever dat je erkenning op het podium krijgt. Niet die man die heel veel geld met zaken heeft verdiend. Daar schaam ik me vaak voor. Ik heb er een beetje moeite mee. Een heleboel mensen hebben die kans niet gehad. Ik toevallig wel. Ik ben er gewoon ingerold. Uit frustratie omdat ik in het bedrijf waar ik werkte niet kon doen wat ik wilde doen.'
Toen hij Petroline verkocht liet hij ƒ 25 miljoen achter voor het personeel om te verdelen. 'Ik heb het bedrijf toch niet alleen groot gemaakt!'
Zwart zelf gaat lekker racen. Nee, niet meer op Le Mans. Nee, die sportscars voor Le Mans waren net bakstenen. Dat vindt hij niets meer, nu hij dit soort semi-Formule 1 heeft ontdekt. Dit jaar won hij het Euroboss-kampioenschap. Zwart is toevallig ook nog eigenaar van Euroboss-Series.
Overgenomen uit het Financieel dagblad 2003
Lunch met Klaas Zwart,
autofabrikant en coureur. 'Ik ben geen zakenman, ik ben uitvinder'
'Als je geld wilt verdienen, begin dan geen autofabriek', mompelt Klaas Zwart als hij ons rondleidt door het ultramoderne, uit glas en aluminium opgebouwde complex. In de showroom staat het prototype van de Ascari KZ1, een supersportwagen waar een prijskaartje aanhangt van £ 215.000, af fabriek in Engeland. Klaas Zwart gaat hier om te beginnen vijftig KZ1's bouwen. Ze zijn alle vijftig al verkocht, verzekert hij. Hoewel hij zich op dit vlak wil meten met de nieuwe Porsche V10 Carrera GT en de nieuwe Ferrari F60 Enzo.
Het lijkt een mooie start voor een autofabrikant. Maar Klaas Zwart realiseert zich maar al te goed dat het financieel een hachelijk avontuur wordt. Is niet erg. Hij ligt er niet wakker van. Het is zijn eigen geld. En geld interesseert hem absoluut niet.
De autofabriek Ascari is zijn hobby. Eén van zijn hobby's. Zo heeft hij ook een raceteam, Ascari, waarmee hij door Europa en Amerika reist, als hobby. En hij heeft een race-resort met een privé-circuit en een super de luxe hotel in Spanje als hobby. Hij vervoert zich daar van zijn huis naar de baan per helikopter, die hij zelf bestuurt. Ook een hobby.
Ach, hij droomde er al van om coureur te worden toen hij als jongetje opgroeide in het Friese dorpje Warga. 'Maar ik had er nooit het geld voor. Nu ben ik 51. Nu heb ik het wel. Nu kan ik mijn hobby realiseren. Maar toch heb ik geld nooit belangrijk gevonden. Toen niet. Nu niet. Ik heb een mooi bedrijf opgebouwd. En dat is toevallig goed gegaan. Maar moet ik nu per se nóg meer geld verdienen? Ik zie mensen die er verslaafd aan zijn. Die hebben dan wat geld verdiend. En dan zitten ze de hele dag achter de computer om te kijken of het nog meer kan worden.'
'Ik ben geen zakenman. Ik ben uitvinder. Af en toe, eens in de zoveel tijd, dan borrelt er weer een idee bij me op. Ik weet zeker dat het een wereldprimeur is. En dan denk ik, laat maar. Ik heb al genoeg uitgevonden. Ik heb er genoeg mee verdiend. Geld interesseert me niet. Maar ik weet één ding zeker. Als ik vandaag failliet zou gaan, dan doe ik morgen een uitvinding waar ik weer genoeg geld mee verdien. Gegarandeerd.'
Klaas Zwart, een kleine, kalende man met een met wollen, donkerblauwe blazer op een spijkerbroek. Niet het type van een opschepper. Helemaal geen praatjesmaker. Eerder een doener. Niet het type dat graag op de voorgrond treedt. We ontmoetten hem anderhalf jaar geleden voor het eerst op het circuit van Le Mans. In de 24-uursrace trad hij daar aan met een team van twee racewagens en zes coureurs, onder wie hijzelf. Met een legertje professionals. Op volle oorlogssterkte. Onder de naam Ascari. Een weekendje racen. Kosten? Meer dan een miljoen.
Ascari? Niemand in het rennerskwartier die ooit van Klaas Zwart had gehoord. Ja, wel van Ascari natuurlijk! Dat was toch die grote Italiaanse coureur uit de jaren vijftig? Maar was die niet allang dood?
We liepen op Le Mans tegen Klaas Zwart aan. Bij toeval. Hij deinsde terug bij de eerste confrontatie. Nee, praten wilde hij niet. Zeker niet over zijn verleden. Zeker niet over geld. Op dat moment niet. Later misschien.
Hij hield woord en belde anderhalf jaar later terug. De bouw van de fabriek was voltooid en de lunch stond klaar.
De Ascari-fabriek staat te glimmen op een kleurloos industrieterrein bij Banburry, een plaatsje halverwege Birmingham en Londen. Binnen zijn vijftig man bezig met het ontwerpen, bouwen en tunen van sport- en racewagens. Hier staat een prototype, daar een chassis, daar wat motoren.
'De naam Ascari?', lacht Klaas Zwart in een kaal kamertje, waar we een broodje eten in gezelschap van een tafel vol glinsterende racetrofeeën. 'Gewoon omdat Ascari goed klinkt. Beetje Italiaans. Beetje zelfde magie als Ferrari. Alberto Ascari was ooit een beroemde Italiaanse coureur, maar de naam was nergens geregistreerd. De familie zou eventueel moeilijk kunnen gaan doen over de naam. Misschien vinden ze onze auto's wel niet mooi genoeg. Dan zeg ik, Ascari staat voor Anglo Scottisch Car Industry.'
Klaas Zwart heeft lang wat met Schotland gehad. Hij woonde jarenlang in Aberdeen en maakte carrière in de olie-industrie.
Zijn leven is als bij zovelen een aaneenschakeling van toevalligheden. Als zijn vader niet op jonge leeftijd was overleden, was Klaas Zwart waarschijnlijk nooit uit Friesland weggegaan en had hij het garagebedrijf van zijn vader kunnen voortzetten. Maar hij verhuisde op z'n 12de met zijn moeder terug naar Coevorden waar al zijn ooms in de olie- en gaswinning werkten. Op zijn 21ste droomde Klaas Zwart nog steeds van racen. 'Maar ik dacht, dat wordt niets meer. Ik heb er geen geld voor. Ik ben er te oud voor. Ik kom er toch niet meer tussen. En ik heb genoeg van de HTS. Ik ga een baan zoeken.'
'Dus ik ook in de olie, net als mijn ooms. Boren trok me niet, wel direct al het werken met speciale gereedschappen om boorinstallaties en putten te testen. Dat werk vond ik zo interessant. Het down-hole manipuleren van kleppen, afsluitingen en dat allemaal met een heel dun draadje. Daar wilde ik me wel in specialiseren.'
Zwart kreeg een opleiding bij Schlumberger Oilfield Services. Niet de geringste. Het bedrijf stuurde hem vervolgens naar Abu Dhabi en Saudi-Arabië. Drie maanden op, drie weken thuis. 'Veel van mijn collega's gingen eronderdoor. Aan de moordende hitte. Aan de eenzaamheid. Een wereld zonder entertainment, drank of vrouwen. Maar ik werkte gewoon 18 uur per dag. Ik wilde zoveel mogelijk leren.'
Zwart was inmiddels getrouwd, met een Gronings meisje, kreeg een dochter en vroeg na vier jaar woestijnleven overplaatsing. Het werd Schotland, Aberdeen, hét centrum van de offshore-industrie op de Noordzee. 'Ik barstte inmiddels van de ideeën. Ik zeg, stuur me naar jullie research- en developmentcentre in Dallas, zodat ik die kan uitwerken. Na een jaar had ik nog niets vernomen en in december 1980 besloot ik voor mezelf te beginnen.'
deel 2 interview Klaas Zwart, Financieel Dagblad
Zwart huurde in Aberdeen een werkplaatsje en kocht een draaibankje, een freesbankje, een tekentafel, een rekenmachine en een typemachine. De naam werd niet Klaas Zwart Oiltools, maar Petroline Wellsystems met meteen een indrukwekkend logo. 'Het moest direct indruk wekken. Beetje bluf. Want ik werkte nog alleen. Af en toe huurde ik wat uitzendkrachten die een overall en helmen kregen met het logo van Petroline. Dan wilden ze nóg een ploeg erbij en dan zei ik, ik bel wel even met het hoofdkantoor. Dat was een hokje, nog kleiner dan deze kamer.'
Hij zette door. De eerste opdracht kwam van Mobil, de volgende van BP en daarna bleven de opdrachten binnenstromen. Zwart ontwikkelde allerlei technieken en ontwierp speciale gereedschappen om problemen in olieboorputten op te lossen.
'Vanaf de eerste dag zei ik: lukt het niet dan reken ik niets. Maar lukt het wel dan reken ik een mooi rond bedrag. Zo is het altijd gebleven. No cure, no pay.'
'Soms waren ze down-hole iets verloren. Dan maakte ik een schets voor een ontwerp, dan ging ik een nachtlang draaien en frezen en de volgende ochtend leverde ik een stuk gereedschap af. Zo verdiende ik in het begin wel ƒ 15 à 20.000 in één nacht. Zo kwamen ze ook wel met een put die vijf jaar niet had geproduceerd. Ik keek dan naar de geschiedenis van die put, bestudeerde alle programma's van wat er was gebeurd. Ik zeg, ik heb een week nodig om zes stukken gereedschap te ontwerpen. Na een week hadden ze de put weer in productie. Ik verdiende daar in een week drie, vier ton mee.'
Petroline groeide naar een onderneming met 250 man personeel. In 1999 verkocht Zwart Petroline, inclusief 200 patenten op speciale vindingen en gereedschappen, voor enkele honderden miljoenen. Er waren drie gegadigden: Schlumberger, zijn eerste werkgever, HSBC, de investmentbank en Weatherford International. De laatste werd de koper.
Zwart kon eindelijk gaan racen. Bij toeval was hij tegen een man aangelopen die een supersnelle sportauto had ontworpen, de Ecosse. Zwart dacht 'misschien kan ik er iets mee', en kocht het bedrijfje, inclusief het prototype. Hij herdoopte het direct in Ascari. Van de eerste Ascari Ecosse verkocht hij er zes. Maar hij vond ze niet mooi genoeg en liet een nieuwe ontwerp maken. Dat werd de KZ1.
'We maken er vijftig. Misschien honderd. Niet meer. Daarmee zet je een standaard, zoals Ferrari doet met zijn F50 en F60. En vervolgens gaan ze dan in veel grotere aantallen een goedkopere bread-and-buttercar produceren, zoals de 350 en de 360 Modena. Zo willen wij het ook doen.'
'Of het lukt? Moeilijk te zeggen. Dit soort bedrijven gaat meestal kapot omdat ze te veel onder financiële druk staan. Het ontwikkelen van zo'n auto duurt lang. Verander je een detail, dan moet je honderden andere details aanpassen. Maar ik heb geduld. Ik heb voldoende tijd om het uit te zingen.'
Bovendien wil Klaas Zwart de koper van een Ascari nog iets extra's bieden. 'De Ascari Lifestyle', noemt hij het. Wie een Ascari koopt, wordt lid van de Ascari Club. Daarvoor moeten we van Banburry naar Marbella. Daar in de buurt van Ronda in Zuid-Spanje heeft Zwart een stuk grond van 200 ha gekocht. Daarop heeft hij een 5 km lang circuit naar eigen ontwerp laten aanleggen. In het ontwerp heeft hij tal van kenmerkende details van beroemde racecircuits in de wereld aangebracht. Het circuit is op natuurlijke wijze geheel ingepast in het landschap. Ernaast verrijst een luxueus hotel. Bij elkaar investeert Zwart zo'n euro 25 miljoen in dit race-resort.
Maar eigenlijk heeft Klaas Zwart er een hekel aan om over geld te praten. 'Ik heb liever dat ze van me zeggen: die man kan goed rijden. Ik heb liever dat je erkenning op het podium krijgt. Niet die man die heel veel geld met zaken heeft verdiend. Daar schaam ik me vaak voor. Ik heb er een beetje moeite mee. Een heleboel mensen hebben die kans niet gehad. Ik toevallig wel. Ik ben er gewoon ingerold. Uit frustratie omdat ik in het bedrijf waar ik werkte niet kon doen wat ik wilde doen.'
Toen hij Petroline verkocht liet hij ƒ 25 miljoen achter voor het personeel om te verdelen. 'Ik heb het bedrijf toch niet alleen groot gemaakt!'
Zwart zelf gaat lekker racen. Nee, niet meer op Le Mans. Nee, die sportscars voor Le Mans waren net bakstenen. Dat vindt hij niets meer, nu hij dit soort semi-Formule 1 heeft ontdekt. Dit jaar won hij het Euroboss-kampioenschap. Zwart is toevallig ook nog eigenaar van Euroboss-Series.
Ik heb geen idee.. misschien de verkoper van wie ik ze heb...Peter Parker schreef:Deze update veel aanwinsten via het forum verkregen.
Van Opel DTM zijn Mercedes en Aston Martin, ik vind het wel hele mooie repaints. Weet je wie dat heeft gedaan?
i13.photobucket.com/albums/a278/peterparker63/PICT1321.jpg
i13.photobucket.com/albums/a278/peterparker63/PICT1320.jpg
Ga je de Bond Aston Martin weer origineel maken?
-
Gerben Olsder
- Berichten: 950
- Lid geworden op: wo 09 feb 2005 21:27
- Schaal: 1:43
- Locatie: Zwolle
- Contacteer:
-
Schumi28
- Forumbestuur
- Berichten: 5337
- Lid geworden op: wo 08 okt 2003 17:11
- Schaal: 1:43
- Locatie: Noord-Holland
- Contacteer:
Leuk stukjePeter Parker schreef:Klaas Zwart rijdt al weer heel wat jaren mee en is de opa van Paulien Zwart die op haar beurt weer getrouwd is met Tom Coronel. Hij schijnt een eigen circuit te hebben opa. Hij reed b.v. in de Euro Boss serie in een oude Benneton, waar hij kampioen in werd. FIA GT3 reed hij ook niet onverdienstelijk. Hij schijnt miljonair te zijn.
vermakelijk om te lezen, Klaas is echter de vader van Paulien 
-
buttonfreak
- Berichten: 5199
- Lid geworden op: vr 26 dec 2003 13:27
- Schaal: 1:64
- Locatie: België
- Contacteer:
-
Peter Parker
- Forumbestuur
- Berichten: 8086
- Lid geworden op: di 25 mei 2004 22:10
- Locatie: Purmerend
- Contacteer:
Nadat ik wat boeken had gelezen over minicars, wilde ik de 2 belangrijkste daarvan in schaal. Zoekend in winkels schrok ik van de prijzen, maar daarbij waren ze niet makkelijk te vinden. Marktplaats had deze 2 van GAMA 1:43
De Messerschmitt was eerst een invalide wagen en in 1953 werd het een volwaardige mini auto, waar mensen met een smallere beurs door de opbouw na WO II en die geen motor wilde rijden goed en droog in konden rijden. De Tiger was 4 wielig en kon zelfs 130. Voor produkt verkoop deden ze ook mee aan races en wonnen door hun stroomlijn totdat hun tegenstanders protesteerden en de regels aangepast werden.
De BMW Isetta is de 2e bekende mini car. De licentie werd verkocht door de bedenker Iso Isetta, aan Frankrijk, de Velam Isetta en Duitsland de BMW Isetta. De voorinstap was revolutionair en de bubbel vorm werd daarna nog vaak geimiteerd, b.v. door Heinkel.
De Messerschmitt was eerst een invalide wagen en in 1953 werd het een volwaardige mini auto, waar mensen met een smallere beurs door de opbouw na WO II en die geen motor wilde rijden goed en droog in konden rijden. De Tiger was 4 wielig en kon zelfs 130. Voor produkt verkoop deden ze ook mee aan races en wonnen door hun stroomlijn totdat hun tegenstanders protesteerden en de regels aangepast werden.
De BMW Isetta is de 2e bekende mini car. De licentie werd verkocht door de bedenker Iso Isetta, aan Frankrijk, de Velam Isetta en Duitsland de BMW Isetta. De voorinstap was revolutionair en de bubbel vorm werd daarna nog vaak geimiteerd, b.v. door Heinkel.
-
buttonfreak
- Berichten: 5199
- Lid geworden op: vr 26 dec 2003 13:27
- Schaal: 1:64
- Locatie: België
- Contacteer:
Weelicht voor uitbreiding: Ik meen dat Heinkel's bubblecar door Corgi gemaakt werd in 1:43.
Als ik me niet vergis zijn er enkele Goggo's te koop. Ik meen dat Premium clasixxs een Goggo bestelwagentje heeft.
De Isetta kun je in 1:64 en 1:72 krijgen (en dan zijn ze echt klein; mijn 1:64 Isetta is bijvoorbeeld maar een weinig langer dan een centimeter).
In ieder geval: Mooie autootjes!
Als ik me niet vergis zijn er enkele Goggo's te koop. Ik meen dat Premium clasixxs een Goggo bestelwagentje heeft.
De Isetta kun je in 1:64 en 1:72 krijgen (en dan zijn ze echt klein; mijn 1:64 Isetta is bijvoorbeeld maar een weinig langer dan een centimeter).
In ieder geval: Mooie autootjes!
-
rpmobilitydesign
- Berichten: 594
- Lid geworden op: di 12 okt 2004 14:24
- Schaal: 1:18
- Locatie: Warwickshire, VK
-
buttonfreak
- Berichten: 5199
- Lid geworden op: vr 26 dec 2003 13:27
- Schaal: 1:64
- Locatie: België
- Contacteer:
-
model1op43
- Berichten: 3224
- Lid geworden op: ma 24 nov 2003 09:16
- Schaal: 1:43
- Locatie: thuis in het groene hart
- Contacteer:
Je vliegt van het ene uiterste naar het andere 
Zo show je ons grote Amerikanen en even later van die dwergautootjes
Wat komt hierna? amfibievoertuigen 
Zo show je ons grote Amerikanen en even later van die dwergautootjes
Wat komt hierna? amfibievoertuigen 
Meer dan 2100 modellen online !!!
Volg deze op http://www.lemans-models.nl, http://www.dakar-models.nl en
@lemansmodels 
