Na het zien van racefilms als 'Michel Vaillant' en 'Driven' ging ik met enige reserve naar binnen. Realisme is vaak ver te zoeken in dit soort films, zeker als je daar dan ook nog zo een Hollywood regisseur als Ron Howard aan verbindt. Daarnaast kun je je afvragen hoe spannend een film gaat zijn als je het verloop en de uitkomst van het echte verhaal al kent. Beetje het Titanic-syndroom zeg maar.

Welnu, ik heb me twee uur lang prima vermaakt. Verwacht geen documentaire zoals de film 'Senna' wel is; hier en daar heeft de regisseur de loop van de geschiedenis naar zijn hand gezet om het ietwat gedramatiseerde verhaal te dienen. Zo wordt er een dodelijke crash op Watkins Glen aangehaald waarin ik die van Francois Cevert Helmutt Koinigg meende te herkennen, ware het niet dat dit ongeluk in werkelijkheid al enkele jaren vóór 1976 plaats vond. De film pretendeert gelukkig ook niet volledig naar waarheid gemaakt te zijn, de ondertitel 'Based on a true story' dekt de lading prima.
Hunt en Lauda worden wat mij betreft goed geacteerd. Het Lauda karakter komt in eerste instantie wat gemaakt houterig over, maar zo een smeuïge verteller is de echte ook niet.

Los van wat kleine historische onjuistheden, en hier en daar een shot dat iets te overduidelijk door CGI tot stand gekomen is, vond ik het toch wel een zeer vermakelijke film.
Geile wagens, mooie vrouwen (en andersom) en een passende soundtrack. Dikke prima!

Tevens hierbij een regelrechte Oscar nominatie voor de alderbeste bijrol in een speelfilm ooit: Hunt's privé-waggie.


