De Challenger was het laatste Amerikaanse model dat zich op de Pony Car-markt stortte, een rage die toen al aan
het afnemen was (o.a. door het Arabische olie-embargo). Dodge was destijds eigendom van autobouwer Chrysler.
De afnemende rage-interesse bleek uit de productieaantallen. Het model van 1970 was redelijk succesvol met zo'n
kleine 77000 verkochte auto's, in 1971 waren de verkoopaantallen al meer dan gehalveerd.
Dit model van de 1ste generatie (1970 t/m 1974) kwam op de markt om de Dodge Charger te steunen in haar strijd
tegen de toenemende concurrentie. Ondanks de afnemende rage verscheen de Challenger op een ideaal moment,
daar Ford slechts met een geüpdatete versie van de Mustang kwam, en men bij Chevrolet nog volop bezig was met
de ontwikkeling van een geheel nieuwe Camaro (2de generatie), de modellen waartegen de Challenger het moest
opnemen.
Deze wagen was uitgerust met een 340 C.I. "Small Block" V8-motor, goed voor 275 pk.
Het luxueuze interieur (dat zich kenmerkte door de kuipzetels & de vinylen bekleding), de langere wielbasis en
grotere afmetingen, maakten van de Challenger een duurdere Pony Car in vergelijking met z'n concurrenten.
Het 340-optiepakket was enkel beschikbaar bij de basismodellen, en o.a. getypeerd door de rally wielen (waar
ook vele andere modellen uit de MOPAR-stal mee uitgerust waren), de "Bumblebee"-streep rond de kont, en de
prestatiegerichte motorkap met functionele luchtinlaten.
De snuit kenmerkte zich door de donkere diepe grille, en de dubbele koplampen.
De achterkant kenmerkte zich door de achterlichten die over de volledige breedte van de wagen liepen (het
model van '71 had 2 gescheiden achterlichten). Het bagagerekje was een optie, waarschijnlijk als antwoord
op de veel te kleine kofferruimte (waarmee overigens alle Pony Cars te kampen hadden).
De Dodge Challenger is een high-performance auto die zicht zowel op straat als op het circuit thuis voelt.
Algemeen beschouwd was de Challenger eigenlijk een "outlaw" in de Muscle Car-wereld, een gevoel dat in
1971 versterkt werd door de achtervolgingscultfilm "Vanishing Point".
Dat was ie weer, tot kijks
.
.
.
.
. Heb je daar toevallig foto's van ?
.
