Dit is eigenlijk wel een heel interesant topic Ricardo,
eerst maar over geld: de een heeft het financieël iets makelijker dan de andere, kan door sociale en economische beweegredingeingen komen.
Als mega verzamelaar van MB in maar 1/43, gaat het hier qua geld iets makelijker af dan wellicht bij anderen hier op het forum. We wonen in een koophuis waarbij ik al ruim 15 jaar de hypotheek heb afgelost tegen een zeer gunstig rente tarief.
Mijn vrouw heeft ook een Full-time goed betaalde baan bij de KLM. Helaas hebben we geen kinderen in het gezin, dus drukt dit soort uitgaven niet op ons inkomen, met kinderen is mijn collectie echt niet allemaal mogelijk hoor.
De hobby die ik heb aangemeten rond 1995, na aanraden van een maatschappelijk werker (omdat ik getuige van zaken ben geweest die het daglicht kunnen verdragen) heb ik het verzamelen weer toen opgepakt.
Zelf ben ik begonnen (in de'70) met Models of Yesteryear van Machtbox, idd die oldtimers, ik kreeg ze van opa & oma's voor een school rappport, behalen van een zwemdiploma, enz.. Ik was er altijd heel zuinig op, totdat ik een jaar of 10 was, kreeg ik opeens zakgeld, Fl 2,50 per week (zoiets wat Geert (wieldop) schrijft), weken sparen voor dat ene exemplaar. Toen ik een jaar of 14 was, kreeg ik een 1/18 model, ik was zo blij als een heel klein kind voor deze blauw-witte Alfa van BBurago.
Nadat ik de meisjes heb leren ontdekken / sport / school en andere leuke dingen als je 16 jaar + bent, is het verzamelen, van modelauto's een beetje in vergetenheid geraakt.
Later ben ik dus opnieuw begonnen met verzamelen, eerst Revell kits gemaakt in 1/24/25, na een uitnodiging van een vriend op de Namac beurs in Houten ben ik helemaal verslingert geraakt aan 1/43, destijds mijn eerste Minichamps een DTM Audi V8.
Nadien heb ik een specialistatie genomen, op Mercedes in 1/43 vanwege de grote verkrijgbaarheid van 1/43 modellen, alle andere modellen heb ik (helaas) verkocht aan een goede vriend.
Nu we bijna 15 jaar verder zijn, heb ik in deze tijd wel een enorme collectie bij elkaar. Nog maar 2 modellen die nu al enige tijd uitzijn, en mijn collectie is weer up to date. Andere nog uitbrengen modellen kijk ik toch wel rijkhalsend uit. Maar voor hoelang nog? Ik heb last van ruimte gebrek, en dubbele modellen in een andere kleur, nou nee.
Modellen worden ook steeds duurder, de verzameling is dus zo goed als compleet, op die tiental speciale handgebouwde modellen na dan. Maar als ik eerlijk ben, ga ik liever een maand op vakantie voor al dat geld wat het ea vertegenwoordigd.
Nu komt het Imago verhaal, er zijn in mijn vriendenkring slechts 4 mannen die weten dat ik echt modellen verzamel, en ze komen graag kijken, ze laten ook graag hun nieuwe modellen zien (Ford, VW, brandweer en militair). Anderen om me heen weten dat ik 'autootjes' verzamel, maar ze krijgen het niet te zien. Ik deel mijn collectie ook met jullie, Maf forum leden. En deze gasten laat ik maar gewoon aanpraten, met hun meningen en vooroordelen.
Ik koop wel eens wat in, om mijn tafeltje op de Namac te vullen, winst is vaak nihil, omdat het tafeltje meer een ontmoetingsplaats is dan een verkoopstand, wat ook weer erg leuk is. (helaas de laatste drie keer niet aanwezig geweest).
Maar nu komt de stelling van Ricardo: Waarom worden er enorm mooie / flink dure modellen gekocht, om later met een niet geringe winst te doorverkopen?
Ik heb hier geen antwoord op, zal wel de tijd zijn waarin we leven, of het nooit genoeg hebben / bevredigend gevoel krijgen met een mooi model. Alleen omdat de huidige jeugd, geen idee heeft van de waarde van geld en bevredigheid / genoegen nemen met een mooi model goedkoop of duur.
Al mijn modellen heb ik gekocht uit emotinotele beweegredenen, niet omdat het moet, prijs, status, voormij allemaal onzin.
Zolang ik zelf het model goed vind lijken op het 1:1, en ik ben erg kritisch, en het past in de collectie, zal ik er zeker over nadenken om zo'n model aan te schaffen.
Waarde van mijn collectie is dan ook zeer emotineel, alleen kan mijn verzekeringsagent er weinig mee, het zal leuk zijn, als na mijn dood iemand daar een leuk slaatje uit weet te slaan, het liefst met enige winst groei (enkele modellen hebben dit) maar op het merendeel ga ik echt geld op toeleggen.
Conclussie van dit verhaal, ik verzamel omdat ik het leuk vind, me enige rust geeft in mijn hersenpan, en ontspanning en ook wel voldoening met veel trots.
Ron
NEE, eigenlijk niet. Een Wiesmann van Revell zegt mij persoonlijk meer dan een Ferrari van CMC. 
Is een AA nu in een keer niet mooi meer 
Zover ik weet maakt CMC helemaal geen CL600. Uiteraard kan ik het mij voorstellen dat mensen hun Bburago modellen tegenwoordig inruilen voor een betere versie van Hotwheels of Kyosho.
maar soms zeg je nu eenmaal dinge die wat je achteraf toch niet doet 
was dit er ook één van.
Dan let ik echt wel op de prijs, en daarom koop ik grotendeels mijn Siku's bij dezelfde persoon. Hier kan ik altijd goede deals sluiten, er is genoeg aanbod bij hem, en ik weet dat ik niet wordt opgelicht 
,want ik ben van mening dat het verzamelen op zich zéér verslavend kan werken...zeker als jonge beginnende verzamelaar...