Interessant topic, dito leesvoer.
Ik herken mijzelf in de diverse verhalen, van met name de 30+

verzamelaars.
Modelauto's spelen bij mij een rol zo lang ik mij kan herinneren, van thuis uit als kind opgegroeid met Dinky's, Corgi's, Matchbox, Lion Car, Husky (wie kent dat nog

). Het was geen vet pot bij ons thuis, maar met verjaardagen, Sint Nicolaas etc. kwam er altijd wel weer een auto bij, fantastisch. En ja ik heb ze nog steeds allemaal, een aantal staan in mijn werkkamer op de plank, heerlijk jeugdsentiment. Niks belegging maar 100% emotie om naar te kijken.
In 1979 ben ik lid geworden van de NAMAC, toen nog krap 600 leden, en wist mijn vader over te halen naar de ruilbeurs te gaan, die toen nog in het IVA in Driebergen werd gehouden. Ik had nog geen rijbewijs dus... dat veranderde wel vanaf 1980
Wiking was destijds het toverwoord voor mij, en naderhand kwam daar Herpa bij. Vooral vrachtauto's hadden een warme belangstelling, en daar zijn er ook genoeg van verzameld. Begin jaren '90 gestopt met HO verzamelen, mijn interesse had zich inmiddels meer naar Alfa Romeo verplaatst, en dat werd op dat moment dan ook het hoofd verzamelobject.
Dit ging in combinatie met diverse 1:1 Alfa´s en de geweldige toenmalige DTM series.
In ruim 10 jaar tijd kwamen er in alle schalen dik 400 Alfa's in de vitrine te staan. Van Alle merken leveranciers, Bburago's in 1/43 van €2,50 tot Minichamps, Herpa, Brumm en enkele Italiaanse handbouwmodellen, modellen die ik in mijn verzameling wilde hebben, ongeacht wat een ander daar wel of niet over te zeggen had en in een tempo wat ik zelf bepaalde.
Dat is wat ik nog steeds doe, ik verzamel, in mijn tempo, de modellen die ik graag wil hebben omdat ik de betreffende auto mooi vind, omdat ik die in het echt gehoord en gezien heb, ongeacht het modelmerk en een enkele keer ongeacht de schaal.
Geduld is een schone zaak, en soms komen modellen pas een jaar of nog later na introductie door de fabrikant voor lage prijzen bij mij in de kast. Het is een hobby, voor mij een bliksemafleider naast mijn dagelijkse vaak zeer hectische werkomgeving, en dan moet niets, en kan het lekker in slow tempo. Puur genieten om de verzameling te bekijken.
Ik kan mij daar op de NAMAC beurs nog steeds over verwonderen. Om 10:00 gaan de deuren open en om 10:20 komen er al volgeladen personen naar buiten, met modellen die ik ook wel in de winkel kan kopen ( even los van de prijs, om discussie voor te zijn). Ik wil hier mee zeggen, dat de beurs uitermate geschikt is om te zoeken, zoeken op en onder tafels van mensen die opruimen uit eigen verzameling, onverwachte zoldervonsten, winkeldochters etc.
Naast dat zoeken, heb ik in de afgelopen 30 jaar veel mensen leren kennen, die ik ook vaak op de beurs ontmoet, en daarmee ervaringen en kennis uitwissel. Dat is een ander aspect van de hobby, in ieder geval bij mij, de achtergronden van de auto's die je verzameld, geschiedenis, techniek enz enz.
Interesse in je medeverzamelaar maakt het ook een boeiende wereld, ongeacht wat hij, of zij verzameld.
Dit heeft mij ook al met veel mensen in contact gebracht die ook de mooiste en meest interessante verhalen over de totstandkoming van hun collectie konden vertellen. Dat zorgt voor de werkelijke rijkdom van het verzamelen.
Het is de passie om dat te verzamelen wat je graag wilt hebben, omdat je de collectie compleet wilt hebben, en niet om te kunnen pochen met dure aankopen die een ander dan niet zou hebben. Ik heb mij daar nooit door laten leiden, zoals eerder gezegd, ik bepaal zelf wat en hoe ik verzamel. Er staan bij mij ook modellen van 2 a 3 Euro waar ik een gat van in de lucht sprong van blijdschap toen ik ze kocht, dat telt uiteindelijk
Ik prijs mijzelf gelukkig, dat ik samen met mijn vriendin in de omstandigheden verkeer dat ik mij ook echt met mijn hobbies bezig kan houden. Ook wij hebben geen kinderen, en dan wordt het alweer wat makkelijker.
Mijn vriendin werkt ook fulltime in onregelmatige diensten, over mijn werkuren zal ik het helemaal niet hebben, dat is geen week hetzelfde. ( ik werk in de internationale beurs- en evenementenwereld)
Maar ik houd wel in mijn achterhoofd dat niet iedereen dat kan, en niet iedereen evenveel te spenderen heeft.
Naast het verzamelen fotografeer ik ook graag, en dan zeker tijdens diverse autosportevenementen. Ook dit kost geld, reis- en verblijfkosten, etc. Maar... daar komt-ie weer, ik verzamel ook graag die foto's die ik zelf maak, dat heeft in de loop der jaren ook al voor vele mooie platen in de collectie gezorgd, vaak ook van de 1:1 auto's die in model in de verzameling staan.
Hoe dan ook, ik dien mijn budget zo in te delen dat ik al die dingen kan blijven doen, dan maar een modelletje minder, dat komt dan vanzelf weer, zoals gezegd, ik heb nooit zo'n haast, en gelimiteerde uitgaven

laat je nou niet gek maken..
Het is ook al leuk en tevens motiverend om op het forum te zien wat de leden weer aan hun collectie hebben toegevoegd.
Het belangrijkste blijft om elkaars verzameling en de manier van verzamelen te respecteren, en niet te bluffen met dure modellen op een manier die geen meerwaarde aan het verzamelen geeft.
En beleggen in de eventuele waarde van modelauto's

Hou op zeg, verzamelen is emotie, en dus onbetaalbaar.
Groeten,
Ferry